Buzz

15 december 2009

Na een druilerige grijze herfst gaat het vandaag een zonnige koude dag worden. Eerst nog een nacht met 7 graden vorst, maar daarna gaat de zon eindelijk schijnen! Blauwe lucht! Daar moet ik bij zijn.  Ik ga lopen vanaf de Willem Lodewijk van Nassau-kazerne naar de haven van Lauwersoog.
Om 8.00 uur sta ik als een michelinvrouwtje stevig ingepakt op de Grote Markt bij de bushalte. De hemel is nog zwart. Het stadhuis is luguber blauw verlicht. Ervoor staat, door middel van schuttingen aan het oog onttrokken, het glazen huis waar a.s. zaterdag Serious Request 2009 van start gaat. De koplampen van de wachtende taxi’s wijzen naar mijn bushokje.
2009-12-15grotemarkt
Kleumend van de kou loop ik te ijsberen. Dan zie ik ineens dat er midden op het plein tientallen Kokmeeuwen staan te suffen, allemaal met de kop naar het Oosten. Dit fenomeen heb ik nog nooit eerder gezien. Wat moeten ze zo vroeg op de Grote Markt? Het is vast het ochtendappèl  van mijn Noorderplantstoen-Kokmeeuwen. Ik kan me net zo goed even nuttig maken en de ringen gaan aflezen. Met de verrekijker in de aanslag steek ik over naar het plein. Eén van de Kokmeeuwen trippelt verwachtingsvol naar mij toe. Het is blauw-VS. Die herkent mij overal. Een haastige voetganger loopt dwars over het plein en laat de meeuwen opvliegen.

Nadat de leerlingen van het Alfa College in Kardinge zijn uitgestapt ben ik zoals gewoonlijk de enige passagier. Sinds afgelopen zondag  verzorgt QBUZZ het stads- en streekvervoer in de provincies Groningen en Drenthe. Het is een spiksplinternieuwe bus. De Q is een verwijzing naar Quality en BUZZ omdat het zo modern klinkt. Op TFT-schermen zou reisinformatie te lezen moeten zijn, maar dat functioneert nog niet. De bus is geruislozer dan de oude ARRIVA-bus, maar ik weet niet of ik daar zo blij mee ben. Ik hoor liever het geluid van de motor dan het geschreeuw van onze jeugd in de mobieltjes.
De velden zijn wit, maar door de duisternis en dikke mist kan ik niet zien waar we zijn. De chauffeur stopt echter  uit eigen beweging bij de kazerne. Heel attent. Buschauffeurs zijn een ondergewaardeerde beroepsgroep.
2009-12-15lauwersmeer1
2009-12-15_lauwersmeerDan sta ik buiten in de witberijpte duisternis.
In de vroege ochtend is de wereld op zijn mooist. Terwijl ik over het pad naar de Jaap Deenshut loop breekt heel langzaam de opgaande zon door de mist heen. Een klein geel balletje dat traag opzwelt om tenslotte uitbundig de aarde op te warmen. Behalve wat overvliegende piepers is er geen levend wezen te bekennen.
De rijp geeft de gewassen een breekbare glans. Het dunne zonlicht van de dageraad doet de kristallen sprookjesachtig oplichten. 

In de vogelkijkhut zijn de luiken nog dicht. Een voor een doe ik ze open en weer dicht. Er is niets te zien of te horen, behalve de alarmroep van een Winterkoninkje. Ik stap weer op, want ik heb nog een lange weg voor de boeg. Als in trance loop ik door een adembenemend mooi Lauwersmeergebied. Rechts van het pad vliegen luid trompetterend vijf Wilde Zwanen op. Bij de Vlinderbalg staan Schotse hooglanders dampend te snuiven in de mist. Een dode Grauwe Gans drijft treurig in het water.

Even verderop  vliegen grote groepen Zwarte en Bonte Kraaien luidruchtig heen en weer. Ze strijken neer in de toppen van de bomen om daar hun gekrakeel voort te zetten. In de duindoorns de gebruikelijke meesjes, Koperwieken, Merels, Roodborstjes. Geen enkel vogeltje laat zich echter lang genoeg zien om door mij geplaat te worden. Was ik maar David Attenborough, dan zouden ze gewoon bij mij op schoot komen zitten. Ook bij het Nieuwe Robbengat maken de Brilduikers, Meerkoeten, Kuifeenden en Wilde Eenden zich allemaal snel uit de voeten zodra ze mij zien aankomen.

Vlakbij het dorp speur ik het slootje van het IJsvogeltje af. Dat zal helaas wel doodgevroren zijn in de strenge winter van vorig jaar. Een groepje  van vijf Watersnippen vliegt schreeuwend op. De enige vogeltjes die nooit angst voor mij hebben zijn de Huismussen in het dorp. Die komen nieuwsgierig kijken als ik mij op de gebruikelijke plek voor hun heg posteer.

In de vissershaven bij Schierzicht eerst een visje eten en een sanitaire stop.
Schierzicht is dit jaar verbouwd en noemt zich nu restaurette.  Voor mij had het niet gehoeven. Het vogelwaarnemingenboek wordt al sinds lang niet meer ingevuld. Je kunt de waarnemingen nu in de computer invoeren.

Een rondje om de haven heen, op weg naar de Sneeuwgorzen. Die zitten hier ’s winters altijd op het eind van de pier. Sneeuwgorzen maken steeds een erg vrolijke indruk. Ze zijn niet schuw, maar net als je denkt ze goed voor de lens te hebben nemen ze gewoon luid rinkelend een loopje met je en gaan een paar meter verderop zitten.
Er zwemmen veel Dodaarsjes in de haven. Nostalgie. Het jaar van de Dodaars, dat was nog eens een mooi jaar. *zucht*.
Bij de havenpolitie ontdek ik een klein geel vogeltje. Een Geelgors! Die heb ik daar nooit eerder gezien. Wat moet die daar nou toch?! Ik kijk mijn ogen uit en hij kijkt ook nieuwsgierig terug naar mij.  
Omlopen naar de haven waar de boot afvaart, op zoek naar de Paarse Strandloper. Aan het eind van de pier vind ik hem, foeragerend samen met een Steenlopertje. Te ver weg om foto’s van te maken want het is laag water, dus ik ga op het kouwe basalt zitten om te genieten van het gedrag van de beestjes. Zaagbekken, Eiders, Aalscholvers en natuurlijk de meeuwen.
Terug naar de sluizen. Nóg een Paarse Strandloper kissebissend met een Tureluur en het grijze silhouet van een Wulp als een verstokte sluiswachter.

‘Een vijf euro-kaartje graag’.
‘U bedoelt zes’.
‘Nee, vijf’.
‘Zes. De prijzen zijn omhoog gegaan’.
Het OV Bureau Groningen Drenthe heeft de tarieven een paar dagen terug drastisch verhoogd en daar is deze chauffeur het kennelijk helemaal niet mee eens.
‘Het heeft helemaal niets te maken met de nieuwe bussen van QBUZZ. Het is het beleid van het OV-Bureau Groningen Drenthe. De tarieven zouden ook verhoogd zijn als bijvoorbeeld Arriva de concessie had gekregen.’ Hoeveel leed schuilt er achter een buschauffeur? Ik wil eigenlijk wel het naadje van de kous weten, maar achter mij staat een groep van 32 bakvissen te duwen om naar binnen te mogen. Kennelijk een landenuitwisseling of iets dergelijks, want de helft spreekt Spaans. Ze rennen naar achter in de bus en maken een hels kabaal, als het hysterische geklep van Kleine Zwanen.
Visafslag, Dorp, Robbenoort, Marnebos, De Rug, Kazerne. Bij iedere halte stopt de bus zonder dat er iemand uitstapt. Als de chauffeur bij de kazerne weer voor niks stopt wendt hij zich getergd tot de groepsleidster: ‘Wilt u er wel voor zorgen dat ze van de knop afblijven?’ De juf naar achter. Maar kennelijk heeft ze geen enkel gezag want het mag niet baten. We stoppen genadeloos bij Ulrum, Leens, Wehe den Hoorn, Mensingeweer, Winsum (3x), Wetsinge (2x), Sauwerd, en Adorp (3x), alleen omdat die koters niet van de knop af kunnen blijven. Ik heb erg met de chauffeur te doen. Hoe zo’n stel pubers uit louter balorigheid zijn werkdag kunnen verzieken! Van mij had hij de hele bups,  die incompetente juf incluis, de bus uit mogen zetten. En dan te voet naar Groningen. Uno, dos, a compás, porque si no la maestra se enfade.

2009-12-15vismarkt
In Groningen ben ik nog net op tijd voor de markt. Het laatste restje zonlicht heeft de lucht achter de A-kerk in vuur en vlam gezet. Het winkelend publiek verkeert al in de roes van de kerststress. het gebruikelijke gekrijs van Kokmeeuwen, Kleine Mantelmeeuwen en Zilvermeeuwen. Een eenzame vogel staat te bedelen bij de viskraam. Misschien de bekende Pontische Meeuw met de manke poot?  Maar nee, het is een juveniele Zilvermeeuw.
Blauw-VS staat te schooien bij het visafval.
2009-12-15jaapdeen
Epiloog


15 december bleek de laatste dag te zijn waarop het Lauwersmeer met het openbaar vervoer bereikbaar was. Heel Nederland werd bedekt met een dik pak sneeuw. Het verkeer lamgelegd. De spiksplinternieuwe Mercedes bussen van Q-BUZZ werden na verscheidene  aanrijdingen met grote blikschade van de weg gehaald. Achttien bussen moesten worden opgelapt voor ze weer de weg op konden.

Ik  heb de mazzel gehad dat die laatste bus terug naar Groningen nog  reed. Anders had ik nu al dagenlang kleumend in de Jaap Deenshut gezeten, mij warmend aan de adem van een paar welwillende Schotse Hooglanders. Misschien bezocht door een eenzame Waterral of Roerdomp, wachtend op de wijzen uit het Oosten.

Ana