E-birding

11 juli 2011

2011-07-11fietsInleiding

Vrijdag word ik 65 en bejaard, dus mag ik een elektrische fiets. Vanaf dan behoor ik tot de ANWB-generatie, ofwel de  grijze golf. Ik ga jullie overspoelen met mijn Sparta ION RX Plus Mono48. Vanaf vrijdag ga ik iedereen tutoyeren, overal voordringen en ik neem een grijs permanent.

Om van de start van deze nieuwe levensfase maximaal te kunnen genieten sta ik vandaag al vroeg op. Het gaat een mooie zonnige dag worden met 22 graden en een flauw windje uit NNW. Ik ga iets doen wat ik nu nog niet ga verklappen, want misschien red ik het niet en dan hoort u mij er natuurlijk verder niet meer over.


Op weg

Om 6.30 uur zit ik op mijn spiksplinternieuwe Sparta ION RX Plus Mono48. Hij heeft 3 standen. Bij stand 1 is het heel comfortabel fietsen; bij stand 2 hoef je eigenlijk zelf niet veel meer te doen en bij stand 3 scheur je met 28,3 km/uur door de provincie. Maar ik fiets voorlopig op eigen kippenkracht, want de ondersteuning zal ik op de terugweg hard nodig hebben.

2011-07-11rietzangerHet is 9 graden met een dikke mist. Op het fietspad naar Dorkwerd is het verlaten. Heel af en toe doemt een gezicht op uit de mist. De vogels zijn al lang wakker. Ik zie ze niet, maar ze maken zich duidelijk hoorbaar. De enige levende dieren die ik zie zijn de naaktslakken op het fietspad waar ik voorzichtig doorheen manoevreer om ze niet te pletten.

Ik rem met kracht. Een Rietzanger zingt keihard op een meidoorntak. De mist geeft hem een surrealistische, melkachtige glans. Na 1 klik van mijn camera vliegt hij naar de achterkant van de boom waar hij enthousiast blijft doorzingen.

In Noordhorn klaart de hemel op en verschijnt een strakblauwe lucht. Verheugd doe ik er een schepje bovenop en beland daarmee onbedoeld op een eindeloze en drukke autoweg, de N355. Allemaal voorbijrazende auto’s, mensen die naar hun werk moeten.

Maar uiteindelijk kom ik aan in het uitgestorven Kommerzijl. Het dorp lijkt slechts bewoond door Huismussen en tientallen Gierzwaluwen. Overal staan uitnodigende bankjes, zodat ik die uitnodiging maar aanneem. Ik heb de fietsondersteuning nog niet gebruikt, alleen maar even bij een paar hellingen. Het gaat eigenlijk best wel goed vind ik.


Friesland

Munnikezijl/Muntsjesyl met zijn spuisluis: ik ben in het buitenland. Even op de powerstand de dijk op. Links en rechts honderden Spreeuwen. Blauwe lucht, het is aardig warm. Er verschijnen een paar schapenwolkjes. Ik zet mijn zonnehoed op om niet te verbranden. Een Torenvalk zit op een hoogspanningsmast zijn veren te poetsen. 

De eindeloze Kwelderweg. Mijn nieuwe zadel piept als een jong vogeltje. In het veld kwinkeleert er van alles. Piepers, Kneutjes, Putters, Rietzangers, Kleine Karekieten, Rietgorzen, het barst er van de kleine vogeltjes. Ik lach om een jong kwikstaartje dat nog niet veel handigheid heeft om zich aan een rietstengel vast te houden.

Langzamerhand wordt het steeds drukker op het fietspad. Overal komen ze tevoorschijn, de bejaarden op hun fietsen, hun e-bikes, of zelfs op vouwfietsen. Ik ontdek een nieuwe cultuur. E-bikers groeten elkaar. Ze kijken naar elkaars apparaat en werpen dan betekenisvolle blikken naar de eigenaar. Het liefst maken ze een praatje over het ding. Join the club. Ik ben een van hen! Ik hoor erbij!

Ik ontvlucht het toeristisch centrum Dokkumer Nieuwe Zijlen en neem bij Mounebuorren de toeristische fietsroute richting Anjum.
En dan ben ik er, na 40 kilometer. Daar waar het allemaal om begonnen is. Om 11.30 uur sta ik apetrots boven op de dijk en voor mij ligt de Ezumakeeg. Dat prachtige vogelgebied waar je niet met het openbaar vervoer kunt komen.

 
Kokmeeuw
Zwarte Kraai
Tjiftjaf
Houtduif
Vink
Zanglijster
Scholekster
Merel
Pimpelmees
Winterkoning
Zwartkop
Tuinfluiter
Rietzanger
Kleine Karekiet
Sprinkhaanzanger
Blauwe Reiger
Zilvermeeuw
Soepeend
Wilde Eend
Koekoek
Boerenzwaluw
Kauw
Spreeuw
Meerkoet
Waterhoen
Huismus
Groenling
Holenduif

Turkse Tortel
Huiszwaluw
Gierzwaluw
Ekster

Stadsduif
Kl. Mantelmeeuw
Stormmeeuw
Kievit
Putter
Fazant


Torenvalk
Witte Kwik
Graspieper
Grauwe Gans
Rietgors
Veldleeuwerik
Buizerd
Gaai
Kneu


Bruine Kiekendief

2011-07-11ezumakeeg

2011-07-11baardmanMet de fiets aan de hand loop ik het pad af. 'Grutto, Grutto!’ klinkt  het hoog in de lucht. Honderden Kemphanen in alle mogelijke kleurschakeringen scharrelen in het slik. Bergeenden bewaken hun kindercrèches. Talloze rietvogeltjes laten zich horen aan de rand van het pad.
Ezumakeeg Noord is geheel verlaten. Ik heb het hele gebied voor mij alleen. Baardmannetjes pingpingen vlak voor mijn neus, een Rietzanger zingt uit volle borst; Kleine Karekieten voeren hun jongen en buitelen door het riet. Eindeloos veel Kluten, Zwarte Ruiters, Kemphanen. Enkele Bontbekplevieren.
Er parkeert een auto. Een bejaarde man met pet en een grote ouderwetse verrekijker neemt naast mij plaats. We bespreken de vogelstand. Helaas heeft hij ook geen telescoop, zodat we de Kleine Strandloper, de Krombekstrandlopers, de Temmincks Strandlopers en zelfs de Zeearend die diezelfde dag bij de waarnemingen worden gemeld, niet ontdekken.
We zitten vredig naast elkaar.
‘Het is hier mooi vandaag.’ verzucht ik.
‘Het is hier altijd prachtig.’ zegt de man. ‘Je moet er de tijd voor nemen, dan komt hier alles voorbij.’
‘Ja, maar ik moet nu weg, want ik moet nog terug naar Groningen. Op de fiets.’ Ik kan het toch niet laten om het even te zeggen. Vol bewondering kijkt hij me na.

Als ik weer op de fiets zit bedenk ik dat ik met zo’n bijna volle accu misschien wel het hele rondje Lauwersmeer kan doen. Vandaag is het tenslotte een van de laatste dagen dat ik nog jong ben, pas 64 lentes. En het is prachtig weer.

Voor ik het weet zit ik al in Anjum waar het stikt van de Gierzwaluwen. Bordjes met "skarrel aaien". Dat moet je hardop uitspreken om het te kunnen begrijpen.
Door naar de Bantpolder via de H.M. Gerbrandywei. Het gaat goed met de Kwartel! Overal klinkt het ‘kwikmedit kwikmedit’ vanuit de akkers.
Bij de patatkraam staat het hele parkeerveld vol met auto’s. Op de dijk de toeristen, bejaarden op klapstoeltjes uitkijkend over het wad. Een Friese boer doet gewoon zijn werk. In de verte het vertrouwde silhouet van de sluizen.

  Tureluur
Grutto
Canadese Gans
Kemphaan
Bontbekplevier
Witgat
Bergeend
Kluut
Zwarte Ruiter
Baardman
2011-07-11bantpolder


Groningen

De haven van Lauwersoog is voor mij een thuishaven. Ik ken er iedere steen, bij wijze van spreken. Met lede ogen zie ik aan hoe de haven steeds meer recreatieve voorzieningen krijgt.
Geen Steenlopertje, Eider of Dodaars te zien. Wel veel zwaluwen, meeuwen en heel veel toeristen. Als het zo doorgaat zijn de enige vogels die je hier nog kunt zien de halve haantjes van de snackbars.

De accu is nog voor 88% geladen, dus vanaf nu fiets ik met ondersteuning. Ik ga dit glansrijk halen!
In no time sta ik in de kijkhut bij het Jaap Deensgat. Er zitten twee mannen met telescopen.
‘Nog wat bijzonders?’
‘Dat hangt er vanaf wat je bijzonder noemt.’
‘Nou, een …eh… Rosse Franjepoot bijvoorbeeld.’
‘Dan zit er hier niks bijzonders. Er zitten 3 Lepelaars, 2 Grote Zilverreigers en heel veel Zwarte Ruiters.’

 
Kuifeend
Fuut

Zwarte Roodstaart
Visdief

Grasmus
Lepelaar
Zilverreiger
Knobbelzwaan

2011-07-11pelotonOp het fietspad van Ulrum naar Leens zie ik voor mij een racefietser. Daar heb ik het niet zo op begrepen. Ze zijn te beroerd om een bel op hun fiets te zetten omdat ze geen grammetje méér gewicht willen. Dus ze schreeuwen van grote afstand ‘Opzij, opzij, opzij! Maak plaats, maak plaats, maak plaats!  We hebben ongelofelijke haast!’ Links en rechts sneuvelen bejaarden in het prikkeldraad.
Deze racefietser heeft een tempo dat ik makkelijk kan evenaren. Ik schakel even over naar standje 3, ga ontspannen rechtop zitten en met  slechts één hand aan het stuur scheur ik hem met 28,3 km/h voorbij. Zo, daar heeft hij niet van terug.
Even verderop komt een peloton racefietsers op de autoweg links van mij rijden. De koprijder bekijkt mij lachend. ‘Dat ziet er aardig relaxed uit.’ roept ie.
‘Ja, ik heb een collega van jullie al achter mij gelaten.’ roep ik terug en wuif trots naar een ver verleden achter mij.
‘Hij hangt aan je!’ grijnst hij en gaat er als een speer vandoor.
Ik kijk achterom en schrik me dood. Er hangt een racefietser aan mijn achterwiel! Ik heb een spatbordklever aan mijn fiets hangen! Ik probeer mijn tempo op te voeren om hem kwijt te raken, tevergeefs. Hij houdt mijn 28,3 km/h met gemak bij.
Bij het kruispunt kilometers verderop laat hij mij genadig los en slaat zonder groet rechtsaf.

De Provinciale Weg van Winsum naar Groningen is druk en chaotisch. Totaal ongeschikt als vogelroute. Langs het fietspad denderen de mensen weerzinwekkend in hun auto’s van hun werk terug naar huis.
Zwarte wolken hangen boven stad.


Thuis

Met een noodvaart scheur ik door de Indische buurt Groningen binnen. Het begint te regenen, zodat mijn zonnehoed nu de status van regenkap krijgt. Als ik om 17.30 uur mijn straat inrijd heb ik precies 100 kilometer gefietst. Mijn accu heeft nog 2% lading. Ikzelf ben hartstikke verbrand en heb een houten kont.
Leve de e-bike! Je gaat lekker hard, maar je ziet geen vogels meer. Negenenzestig soorten heb ik vandaag gezien. Dat is niet veel voor zo'n wereldreis. Ik heb voornamelijk mijn ogen op de display met de kilometerstand gericht.

De meeste gepensioneerden zien er trouwens nog erg fit en gezond uit. We zouden het hele energieprobleem in één klap op kunnen lossen als al die bejaarden hun rit met een lege accu zouden beginnen en met hun getrap electriciteit zouden opladen en afleveren bij een energiecentrale.
Maar voorlopig ben ik blij met mijn Sparta ION RX Plus Mono48. En als ik een rondje Lauwersmeer aankan, dan kan ik ook naar de Eemshaven, of naar de Breebaartpolder, of naar Beerta.

Ana